Aviation Technology

Aviation Technology

تکنولوژی هوایی
Aviation Technology

Aviation Technology

تکنولوژی هوایی

معرفی هواپیماهای بدون سرنشین

نسل های جدیدی از اشیا بالدار در حال پرواز در آسمان هستند که نام هایی مانند Reaper به معنای ماشین درو، Vulture به معنای نوعی پرنده بزرگ مانند بوقلمون و Demon به معنای شیطان دارند و البته هیچ گونه شباهتی به همتایان خود ندارند. نام کلی این ماشینهای پرنده را UAV یا وسایط نقلیه پروازی بدون سرنشین گذاشته اند که می توانند در عرصه بسیار وسیعی از آسمان به انجام کارها و ماموریت های مختلف بپردازند. در میان صدها نمونه ای که از این هواپیما ها یا پرندگان تاکنون عرضه شده می توان به انواع هواپیمای جاسوسی و یا اکتشافی اشاره داشت. امروزه بنا به ادعای آقای P.W.singer از این نوع هواپیما ها در 44 کشور جهان استفاده می شود و جالب است بدانید که در نیروی هوایی ایالات متحده تعداد خلبانانی که قادر به هدایت اینگونه هواپیماها هستند و مورد آموزش قرار گرفته اند، بیش از مجموعه خلبانانی هستند که برای انواع جنگنده و بمب افکن آموزش دیده اند.

«سینگر» برا ین باور است که هراز گاهی در تاریخ، نوعی از تکنولوژی ظهور می کند که باعث می گردد قوانین بازی مورد بازنگری قرارگیرد و هواپیماهای بذون سرنشین را باید یک تحول تکنولوژیکی به حساب آورد. اتفاقی که از روز تولد اینگونه هواپیماها به وقوع پیوسته این بود که تکامل آنها فقط از نظر تعداد نبوده بلکه در طی چند سال اخیر آنها سریع تر، قوی تر و هوشمندتر از نسل های قبلی شده اند. به طور مثال آونجر جدید که یک شکاری بوده در مقایسه با هواپیمای بدون سرنشین Predator که بیش از نیم میلیون ساعت پرواز روی عراق و افغانستان انجام داده، سه برابر سریع تر است، هواپیمای بدون خلبان دیگری مانند Raven که با کمک دست به پرواز در می آید و هم اکنون 7 هزار فروند از آن در سرویس است، بسیار مورد علاقه ارتش بوده چرا که قادر است اطلاعات دیجیتالی را رمزگشایی کرده و نقش یک رله مخابراتی را ایفا کند.

در موارد غیر نظامی هواپیماهایی مانند EMBLA که قادرند در ارتفاع بسیار پایین پرواز کنند از اوایل تابستان برای انجام امور نگهبانی از سایت هایی که در آنجا بلایای مختلف طبیعی مانند زلزله و سیل و یا غیرطبیعی مانند بحران های سیاسی روی داده، می پردازند.

 

فانتوم ری

(Phantom Ray)

کلاس: جاسوسی

مشخصات:

وزن: 2/18 تن

طول بال: 2/15 متر

نام آن را بال پرنده گذارده اند ومجهز به پیشرفته ترین تکنولوژی های الکترونیکی برای پرواز مانند ایجاد اغتشاش در سیستم راداری دشمن و سیستم تدافعی به صورت موشک های هوا به هوا و هوا به زمین بوده که به طور خودکار قابلیت پرتاب را دارند. مهندسین انتظار دارند که آن را تا ارتفاع 40 هزار پایی به پرواز درآورند و تخمین زده می شود که کرویز آن حدود 980 کیلومتر باشد که باید گفت یکی از تندرو و چابکترین هواپیماهای بدون سرنشین در جهان است.

 

 

دمون

(Demon)

 کلاس: مستقل

مشخصات:

وزن: 100 کیلوگرم

طول بال: 44/2 متر

نظر به اینکه دمون تقریبا فاقد قطعات متحرک است لذا به ندرت نیاز به تعمیر پیدا می کند و تجهیزات نرم افزاری آن را تبدیل به پرنده ای مستقل و خودکار کرده است. مجموعه بدنه این پرنده شبیه یک بال بوده و یک دوجین موتور که در بالا و پایین بدنه نصب شده در واقع جایگزین بال پشتی و قسمتهای متحرک آن شده اند. نرم افزاری که در آن وجود دارد با تغییر میزان نیروی تولیدی هریک از موتورها کار کنترل پرواز را انجام داده و مهندسین طراح امیدوارند که به زودی آن را به پرواز در آورند. سوخت مصرفی آن سوخت جت از نوع A1 است.

 

 

والچر

(Vultur)

 کلاس: بلند پرواز

مشخصات:

وزن: نامشخص

طول بال: 5/91

سقف پروازی آن در یک هوای آرام در حدود 55 هزار پا است. طرح آن متعلق به شرکت لاکهید مارتین بوده که در قالب برنامه «والچر دارپا» شکل گرفته و می تواند برای مدت 5 سال در هوا به صورت شناور باقی بماند و در بالای هر نقطه از جهان که نیاز به کنترل و مانیتورینگ دائمی دارد به گونه ای خاص چرخش های دایره ای شکل برای مدت نامحدود داشته باشد. مجموعه ای از دوربین های مخصوص روز و شب قادر به اسکن فضایی به مسافت 600 مایل هستند و تصاویر دریافتی را می توانند به گیرنده های زمینی انتقال دهند. ویژگی های منحصر به فرد آن این است که سازه آن تقریبا انعطاف پذیر بوده و به جای آنکه در اثر خم شدن بشکند، تا می گردد و بنابراین مقاومت بسیار بالایی در مقابل بادهای شدید و طوفان دارد. ضمنا نیروی مورد نظر خود را از طریق نور خورشید و ذخیره آن در باتری های خود برای مصرف شبانه تامین می کند.

 

 

زفیر

(Zephyr)

کلاس: بلند پرواز

مشخصات:

وزن: 5/45 کیلوگرم

طول بال: 23 متر

ارتفاع پروازی 50 هزار پا، ویژگی برجسته، سازه آن بوده که از جنس الیاف کربن است ونیروی محرکه آن توسط سلول های خورشیدی که از جنس سیلیکون و به نازکی کاغذ بوده تامین می گردد. این هواپیمای فوق سبک وزن به وسیله پرتاب دست به پرواز در می آید و می تواند برای مدت سه ماه در حالت پروازی قرار گیرد.

 

 

بوئینگ

(Hale)

کلاس: بلند پرواز

مشخصات:

وزن: 7 تن

طول بال: 76 متر

ارتفاع پروازی 65 هزار پا، یک هواپیمای اکتشافی و مخابراتی. ویژگی برجسته آن این است که می تواند 10 روز پیاپی بدون فرود آمدن پرواز کند. موتور آن متعلق به کامیون فورد بوده که برای استفاده از هیدروژن تغییراتی در آن داده شده است.

 

 

گلوبال آبزرور

(Global Observer)

کلاس: بلند پرواز

مشخصات:

وزن: اطلاعاتی منتشر نشده

طول بال: 53 متر

ارتفاع پروازی آن حداکثر 65 هزارپا است. نقش آن بیشتر ردیابی و حفاظتی است و اطلاعات خود را می تواند از طریق بی سیم به پایگاه زمین منتقل کند. برجسته ترین ویژگی آن این است که نیروی محرکه خود را از یک ژنراتور که با هیدروژن مایع کارمی کند دریافت می دارد که چهار ملخ را به حرکت در می آورند.

 

 

ION Tiger

کلاس: پایدار

مشخصات:

وزن: 9/15کیلوگرم

طول بال: 5 متر

چنانچه نیروی دریایی ایالات متحده بتواند تکنولوژی سلول سوختی به کار رفته در این هواپیما را ارتقا دهد آن را قادر می سازد که از فرودگاه های اروپایی بدون توقف، خود را به خاورمیانه برساند. این پرنده می تواند حتی در ارتفاع هزارپایی پرواز کند بدون آنکه صدایی از آن روی زمین شنیده شود و حداکثر ارتفاع پروازی آن 14 هزارپا است. این پرنده می تواند به مدت 24 ساعت یکسره پرواز کند و این امکان را دارد در مسیرهایی که پرنده های بزرگتر مانند Predator پرواز می کنند حرکت کند و چون جثه کوچکتری دارد لذا می تواند راحتتر به مواضع دشمن نزدیک شود. برجسته ترین ویژگی آن این است که تانک های ذخیره سوخت آن از جنس آلومینیوم بوده که در غلافی از کربن پوشیده شده و وزن هریک فقط 4 کیلوگرم است که امکان پرواز طولانی تر را میسر ساخته، سوخت مصرفی آن یون هیدروژن است.

 

 

EMBLA

کلاس: هاورکرافت

مشخصات:

وزن: 5 کیلوگرم

قطر: 60 سانتی متر

EMBLA نام درخت توسکا است. این پرنده ساخت شرکت انگلیسی AESIR بوده که کار خود را در افغانستان از ابتدای تابستان سال گذشته آغاز کرده است. ابعاد و شکل آن را می توان به یک تایر یدکی اتومبیل تشبیه کرد و برای برخاستن از زمین که به صورت عمودی انجام می گیرد نیازی به باند پرواز ندارد و بنابراین می تواند مورد استفاده سربازانی قرار گیرد که در مسیرهای ناهموار قرار دارند. ابعاد کوچک آن این امکان را به وجود آورده که به مخفی گاه های دشمن نزدیک شده و تصاویر ویدئویی آنها را مخابره کند. می توان آن را انباشته از مواد منفجره کرده و بصورت یک ماموریت خودکشی راهی سنگرها و نقاط تجمع دشمن نمود. سرعت پرواز آن 80 کیلومتر در ساعت بوده و می تواند تا ارتفاع 10 هزارپایی بالا برود، همچنین در نقطه ای ثابت بماند و اقدام به ارسال تصاویر ویدئویی نماید.

برجسته ترین ویژگی آن این است که برای برخاستن از زمین یک بادبزن هوارا با فشار زیاد به سمت پایین حرکت می دهد و هوای مورد نیاز را از قسمت بالای خود دریافت می کند. این ویژگی توانایی حمل دوربین های ویدئویی و تجهیزات نظامی و حسگر را در داخل شکم آن داده است. نیروی محرکه آن از یک موتور درون ساز تامین می گردد که می تواند آن را به مدت یک ساعت به پرواز در آورد.

 

 

Excalibur

کلاس: شکاری

مشخصات:

وزن: 1318 کیلوگرم

طول بال: 4/6 متر

مناطق جنگی آینده در دریا و روی زمین خواهد بود. اگر شرکت علوم پروازی Aurora بتواند نمونه اولیه را به ابعاد و اندازه های اصلی آن برساند قطعا Excalibur می تواند ظرف 5 سال آینده حضوری فعال در جنگ ها داشته باشد. برخلاف سایر پرنده های بدون خلبان نیروی هوایی که می بایست به وسیله اپراتورهایی که در ایلات متحده هستند به پرواز در آیند، Excalibur در هرجایی که مورد استفاده قرار گیرد از راه دور قابل کنترل است از جمله کوه های افغانستان و یا عرشه یک کشتی، برخاستن و فرود آمدن آن نیازمند باند نیست و می تواند به ارتفاع 30 هزار پایی برسد. در این پرنده می توان جمعا 400 پاوند جنگ افزار که دارای کنترل لیزری هستند سوار کرد که از جمله آنها موشک های Hellfire است که از فاصله 600 مایلی دشمن قابل پرتاب هستند. بعد از پرتاب موشک این پرنده می تواند تامل کرده تا میزان خسارت وارده تشخیص داده که این کار از طریق اشعه مادون قرمز ویا دوربین های الکترواپتیکال انجام گیرد. برجسته ترین ویژگی آن این است که بعد از برخاستن از زمین موتورهای جت آن چرخیده و در امتداد بدنه آن قرار گرفته و توربین هایی که برخاستن آن را باعث شدند در داخل بال های آن جا می گیرند. سرعت حرکت آن 852 کیلومتر در ساعت است که دوبرابر بیش از سرعت هلی کوپتراست. نیروی محرکه از طریق باتری های از جنس پلیمرلیتیوم تامین می گردد.

 

 

SKYLITE

کلاس: جاسوسی

مشخصات:

وزن: 7/7 کیلوگرم

طول بال: 4/2 متر

ارتش رژیم اشغالگر قدس در مرزهای خود از این پرنده استفاده می کند که مجهز به دوربین و حسگرهای مختلف بوده و قادر است تا ارتفاع 36 هزارپا پرواز کند یعنی همان ارتفاعی که هواپیماهای مسافربری پرواز می کنند و کلیه نقل وانتقالات و فعالیت های دشمن را می تواند کنترل کند. مشخص ترین ویژگی آن این است که در داخل کوله پشتی های نظامی قابل جای دادن بوده و بعد از هرشارژ باتری که از نوع پلیمر لیتیوم است، می تواند چهار ساعت پرواز کند.

 

 

نگهبان

RQ-170 Sentinel

کلاس: جاسوسی

مشخصات:

وزن: اطلاعاتی منتشر نشده

طول بال: بین 20 تا 5/27 متر

از این پرنده بدون خلبان هم اکنون در افغانستان استفاده می شود و یک پرنده فوق سری بوده که ماموریت آن پرواز به مناطقی است که دشمن در آن قرار دارد. ماحصل برنامه لاکهیدمارتین بوده که اطلاعات پروازی خود را از طریق ماهواره دریافت می کند و پایگاه آن در نوادای ایالات متحده است. براساس عکس های غیر رسمی که از آن گرفته شده ظاهرش شبیه هواپیماهای Luft Waffe آلمان در سال 1945 به نام Horten HO229 است. برجسته ترین ویژگی آن مجموعه حسگرها بوده که در نوک بال آن تعبیه شده که احتمالا وجود همین حسگرها قابلیت تجسس را به آن داده و عدم برخورداری از تجهیزات نظامی آن را قادر ساخته که وزنش پایین و در رادار دیده نشود. تغذیه آن به وسیله سوخت جت است.

 

 

S-100 CAMCOPTER

کلاس: هاورکرافت

مشخصات:

وزن: 110 کیلوگرم

طول: 3 متر

پهنا: 22/1 متر

طول روتور: 35/3 متر

موارد استفاده درجنگلها، مرزها، مناطق جنگلی برای اطفا حریق و ...

این پرنده ساخت کمپانی استرالیایی Schiebel بوده و برخاستن و فرود آمدن آن به صورت خودکار انجام می گیرد وفضایی معادل نیمی از فضای مورد نیاز هلی کوپتر را برای انجام آن نیاز دارد. این پرنده می تواند باری به وزن 34 کیلوگرم را با خود حمل کرده و برای مدت 6 ساعت با سرعت 120 ناوت پرواز کند. برای آن دوربین های مخصوص روز و همینطور شب که با اشعه مادون قرمز کار می کند تدارک دیده اند و می تواند تا ارتفاع 18 هزار پا بالا رفته و حرکات سربازان و همین طور توسعه آتش جنگل ها را تحت کنترل و نظارت قرار دهد. برجسته ترین ویژگی آن این است که چون دارای کنترل های جداگانه و مستقل برای خود و دوربین هاست، لذا قادر به انجام ماموریت های دشوار و پیچیده است. سوخت مصرفی آن بنزین با اکتان بالا است.

 

 

آونجر

(Avenger)

کلاس: شکاری

مشخصات:

وزن: 5/7

طول: 6/11 متر

طول بال: 5/19 متر

آخرین آزمایش های پروازی این پرنده در ایالت کالیفرنیا توسط شرکت جنرال اتمیکز در حال انجام است تا آن را برای فروش به خریداران و علاقه مندان عرضه کنند. آونجر یک هواپیمای شکاری جاسوسی بوده که به تسلیحات نظامی برای کشتار و همین طور تجهیزات مراقبتی به وزن 3 هزار پاوند مجهز کرد که از جمله آنها می توان به موشک های Hellfire که به وسیله لیزر حرکت می کنند اشاره داشت و همین طور بمب های GBU-38 به وزن 500 پاوند. حداکثر سرعت این هواپیما به 850 کیلومتر در ساعت می رسد که به مراتب سریع تراز Predator و Reaper است.

مخزن سوخت آن همانگونه که در تصویر می بینید در قسمت برجسته و برآمده بدنه بدنه آن بوده که در صورت پر بودن می تواند هدف خود را برای مدت 20 ساعت تعقیب کند، برجسته ترین مشخصه آن این است که می توان تجهیزاتی را که قابل نصب روی آن بوده با انواع دیگر مانند دوربین های مخصوص و یا حسگرهای با دید وسیع تعویض کرد. موتور محرکه آن ساخت پرت اند ویتنی کانادا با توان کشش 4800 پاوند است.

 

 

منتیس

(Mantis)

کلاس: مستقل

مشخصات:

وزن: اطلاعاتی درباره آن منتشر نشده

طول بال: 20 متر

اطلاعات دریافتی از نقاط مختلف را می تواند از ارتفاع 40 هزارپایی به کنترل کننده های زمینی انتقال دهد. تمام کاری که یک سرباز برای اعزام این پرنده به ماموریت باید انجام دهد، فشردن یک دکمه است، از آن به بعد کامپیوتر آن می تواند نقشه پروازی را محاسبه کرده، اطراف موانع پرواز کند و در صورت مشاهده هر چیزی آن را اطلاع دهد و بعد از پایان ماموریت به قرارگاه برگشته و خود فرود آید. آن را باید اولین نسل هواپیمای بدون سرنشین هوشمند به حساب آورد. حداکثر سرعت پروازی آن 555 کیلومتر در ساعت بوده و می تواند برای مدت 36 ساعت با استفاده از سوخت جت پرواز کند.

 

نظرات 1 + ارسال نظر
سعید چهارشنبه 23 آذر‌ماه سال 1390 ساعت 20:09

باسلام.ازبابت اطلاعات خوبی که درباره هواپیماهای بدون سرنشین دادی تشکرویژه میکنم.ایشا... که موفق باشی

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد